Το σχήμα που ακούει στο όνομα Misled Children και προέρχεται από τις ΗΠΑ το συνάντησα πρώτη φορά όταν έψαχνα πληροφορίες γύρω από το φαινόμενο του Clutchy Hopkins. Διαπίστωσα τότε πως πολλές φορές αναφέρονταν παράλληλα και ως να έχουν στενή συγγένεια. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που ταυτίζουν τις δυο μυστικοπαθείς αυτές περιπτώσεις, θεωρώντας ότι πίσω τους βρίσκεται το ίδιο πρόσωπο ή το ίδιο σχήμα. Και μολονότι αυτή η μυστικοπάθεια μπορεί να φαίνεται λίγο έως πολύ ανεξήγητη ή ακόμα και εξεζητημένη, αυτό ωστόσο δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία του παραγόμενου αποτελέσματος. Έτσι λοιπόν, ο ήχος του σχήματος και σε αυτήν την περίπτωση ανήκει στον χώρο της downtempo και της funk.όπως λένε οι ίδιοι ο ήχος τους μοιάζει με μια οργανική σύνθεση από μπάσο και πολυποίκιλα beats και samples.
Στην περίπτωση του πρώτου δίσκου οι Misled Children συνεργάζονται με τον Odean Pope, βετεράνο αμερικανό σαξοφωνίστα της jazz. Μολονότι σε πρώτη ανάγνωση η συνεργασία αυτή μοιάζει να στερείται ομοιογένειας, αρκεί ωστόσο να ακούσει κανείς το δίσκο για να διαπιστώσει πως οι ηλεκτρονικοί hip hop ρυθμοί και μια τολμηρή και αυτοσχεδιαστική jazz μπορούν να έχουν πολλά σημεία επαφής και σύγκλισης. Το σαξόφωνο εμπλουτίζεται έντεχνα με τον ηλεκτρονικό ήχο, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί μια αμιγή funk αυτονομία και μοιάζει σαν να καθοδηγεί το τελικό αποτέλεσμα, επηρεάζοντας το καταλυτικά και ευφυώς. Ακούστε το Foregone και θα καταλάβετε ακριβώς τι προσπαθώ να περιγράψω.
Στον δεύτερο δίσκο το θέμα είναι κάπως πιο μπερδεμένο από πλευράς σύνθεσης του σχήματος. Οι Misled Children συνεργάζονται με τον Clutchy Hopkins για να δώσουν έναν δίσκο που μοιάζει πολύ με τους δίσκους του τελευταίου και που επίσης δεν έχουν τίτλους στα κομμάτια, όπως και ο πρώτος δίσκος του Clutchy Hopkins… Ο θεός κι η ψυχή τους, όποιοι και αν είναι. Όπως και να έχει όμως, ο δίσκος (έστω και διαμέσου αυτής της εξ αγχιστείας συγγένειας) παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον σε όποιον έχει ακούσει τον Hopkins. Ακολουθώντας το γνώριμο για εκείνον δρόμο, της πρόσμιξης δηλαδή funk, downtempo, beat, hip hop και άλλων ρυθμών, δίνει ακόμα ένα δίσκο που χωρίς να χρησιμοποιεί samples και πολλά ηλεκτρονικά ακούγεται τόσο σύγχρονος και πλουραλιστικός που είναι πολύ δύσκολο να τον περιγράψεις και ακόμα περισσότερο να τον κατηγοριοποιήσεις.
Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον και τι κρύβεται πίσω από τα σχήματα αυτά. Σε κάθε περίπτωση πάντως και αυτές οι δύο δουλειές είναι εξαιρετικές, οπότε ανεξάρτητα από το τι ακριβώς συμβαίνει, δεν έχει κανείς παρά να απολαύσει αυτές τις δουλειές.
http://rapidshare.com/files/431714663/MC_-_TMCMOP__2008_.rar
http://rapidshare.com/files/431714072/MC_feat._CH_-_PM__2008_.rar
password: injazzenious
Σκέψεις (πρωτίστως) γύρω από τη μουσική 
Σκάβωντας βρέθηκα κάπου στην έρημο Mojave, σε μια σπηλιά που ακούγεται ότι κατοικεί ο Clutchy!
Μια περιγραφή λέει: «Clutchy Hopkins is an independent L.A. based hip-hop producer and DJ. He makes jazz inspired instrumental hip-hop music using only live instrumentation, no samples»
και παλιότερα μια άλλη περιγραφή:
«If you believe the story on his MySpace page, Clutchy Hopkins is the son of a Motown engineer who studied with monks, fought with Nigerian revolutionaries, and recorded in a cave before disappearing into the desert.»
Χαχαχα… Τα έχω διαβάσει όλα αυτά αλλά τι να σου πω… Δεν πιστεύω και πολλά από όλον αυτό το χαμό. Κάποια στιγμή θα δείξει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά τη μυστικοπάθεια σε τέτοιο βαθμό τη βρίσκω κομματάκι υπερβολική. Όπως και να έχει, τουλάχιστον η μουσική είναι ωραία!